Op Zaterdag 24 Juni 2023 fietsten 14 leden van TWC ’t Ventieleke, en reden 4 begeleiders in 2 volgbusjes, van Asten-Heusden naar Parijs in één etmaal. Ik was één van de begeleiders en had de route gemaakt: 448 km (korter lukte me niet over verharde wegen). Ik had ruim 50 uur in deze route gestoken en was natuurlijk echt benieuwd naar het eindresultaat: zou deze route de fietsers bevallen?
Fietsers en begeleiders vertrokken op zaterdagochtend 03:00 uur vanuit Asten-Heusden, en kwamen net na middernacht om 00:20 aan bij de Eiffeltoren in Parijs. Dertien van de veertien leden volbrachten de tocht onder goede weersomstandigheden (zwakke WZW wind, zonnig en 26-29 graden (misschien net iets te warm?)). Chapeau voor de fietsende leden, ik doe het ze niet na. Ik moet eerlijk zeggen dat het mij niet trekt om zolang op de fiets te zitten.
Ik was natuurlijk wel benieuwd naar het eindresultaat van deze route. De insteek bij het route maken was om in een zo kort mogelijke afstand van Heusden naar Parijs te fietsen, waarbij drukke wegen zoveel mogelijk worden vermeden, evenals onverharde wegen. Dat was dus een hele opgave. Maar aan de reacties te horen van de fietsende leden van TWC ’t Ventieleke, was de route goed in de smaak gevallen. Ik zelf was ook nog soms verrast over het mooie landschap in het noorden van Frankrijk (hierover later meer).
De route gaat door Belgisch-Limburg, over het fietspad van een voormalige trambaan vanaf Eksel naar Helchteren, en verder via Heusden-Zolder door het gebied van de Zwarte Beek richting het glooiende Hageland. Daarna komt de route in Franstalig gebied waarbij ik het stedelijk gebied van Louvain-la-Neuve en Ottignies-Louvain-la-Neuve zoveel mogelijk kon vermijden (via Bois de Lauzelle). Vervolgens volgt het goede wegdek van RAVeL L141, een voormalig spoorlijn getransformeerd in fietspad over een afstand van 28 km (en goed om te weten: RAVeLs zijn ook voor voetgangers en ruiters). Daarna volgt nog een stuk fietspad langs Canal du Centre en passeert de route de grootste scheepslift ter wereld, die van Strépy-Thieu. Ten zuid-oosten van Mons (Bergen) gaat de route dan richting Frankrijk, met (tja helaas voor de fietsers) een aantal kasseiwegen. Maar goed die waren niet te vermijden om de route zo kort mogelijk te houden.
De verrassing van de route was toch wel een groot gedeelte van Noord-Frankrijk: allereerst de doorkruising van het Parc Naturel Régional de l’Avesnois, heuvelachtig gebied met boccagelandschap (weilanden begrensd door houtwallen en hagen), waarbij ook de watermolen van Maroilles wordt gepasserd. En daarna het mooie heuvelachtige landschap rond de rivier de l’Oise, met ook hier zeer rustige wegen en geaccidenteerd terrein. Vervolgens gaat de route lange tijd (27 km) over fietspad langs Canal de la Sambre a l’Oise, en later nog eens 14 km over fietspad langs Canal lateral a l’Oise tussen Tergniers en Manicamp. Via Cuts volgt een beklimming weg uit het dal van de Oise. Daarna doorkruist de route het rivierdal van de Aisne, dus dat betekent wat klimwerk en ook passeert de route het schitterende kasteel van Pierrefonds (een echt groot kasteel, majestueus te noemen) en later nog het mooi plaatsje Crépy-en-Valois. Dit zijn toch prachtige gebieden die geschikt zijn voor een (korte) fietsvakantie met rustige wegen, heuvels tot zo’n 200 meter boven NAP (en hoogteverschillen tot iets meer dan honderd meter) met her en der zeer mooie dorpjes (een heel verschil met Franstalig België).
Daarna is het koers zetten naar Parijs en de route gaat diep Parijs in via het 23 km lange fietspad langs het Canal de l’Ourcq. Dat is natuurlijk al opletten vanwege vele fietsers, elektrische steps en wandelaars. Maar de laatste 8 km moet toch dwars door het Parijse verkeer worden afgelegd. De route had ik wel zo gemaakt dat alleen wegen met fietspaden worden gevolgd door Parijs centrum, maar desondanks werd dat unaniem niet fijn gevonden door de fietsers: het was zeer onrustig fietsen door het zeer drukke Parijs, zelfs rond middernacht was het ontzettend druk.
Bekijk hier de fietsroute Heusden – Parijs in één etmaal, en de autoroute voor de volgwagens. Al met al was het een fantastische dag, zelfs voor mij als begeleider:
er waren geen ongelukken gebeurd, helaas wel 7 lekke banden (waarbij 4 lekke banden bij één persoon met hetzelfde wiel: uiteindelijk bleek een braam op de lasrand van de velg de boosdoener), en bijna iedereen had de uitdaging gehaald. En zoals altijd gaat dit met TWC ’t Ventieleke in een zeer goede sfeer (vandaar dat dit ook een geweldige club is om lid van te zijn). En ik heb onderweg genoten van de begeleiders, alle verhalen, de fietsers en de mooie landschappen van Noord-Frankrijk en me verbaasd over de grote drukte in Parijs om middernacht.
