Strade Bianche is Italiaans voor witte wegen, hierbij doelend op de witte gravel wegen in de regio Toscane waarover ieder jaar een wielerkoers wordt verreden.
In mijn thuisland zuid-oost brabant en midden-limburg zijn ook onverharde wegen te vinden die geschikt zijn om te gravelen (met de racefiets). Het gaat dan niet om echte zandwegen, maar om onverharde wegen van een combinatie van zand en gravel of grind. Het aandeel gravelwegen in routes in dit gebied komt uit op 30% tot zo’n 50%. Vooral in Midden-Limburg liggen vele gravelwegen.
Echter zelf vind ik het gebied rond Nationaal Park Maasduinen schitterend om te gravelen: dit gebied kent een afwisselend landschap (bossen, heide, zandverstuivingen, beekdalen, de Maas, licht geaccidenteerd terrein) en goede gravelwegen, met relatief veel horeca onderweg.
Daarnaast heb ik ook een aantal gravelroutes gemaakt in de Niederrhein regio, het Duitse gebied tussen de Duits-Nederlandse grens ter hoogte van provincie Limburg en het Ruhrgebied. Dit gebied kent een afwisseling van landschappen (natuurgebieden, agrarisch gebied, heuvelruggen en riviertjes). De toppers qua hoeveelheid gravelwegen in de Niederrhein zijn het Reichswald tussen Nijmegen en Kleve (je moet hier wel goede banden hebben), maar vooral Nationaal Park de Meinweg en aangrenzende Duitse bosgebieden (Brachter Wald, Diergardtscher Wald, Elmpter Wald, Birgeler Wald): er liggen zoveel gravelwegen dat routes mogelijk zijn waarin het aandeel gravelwegen minstens 60% bedraagt.
De gravel routes zijn met een racefiets met 30 mm brede anti-lek banden (zoals de Continental 4-seasons, Schwalbe Marathon Plus of Schwalbe Durano) te fietsen, en bij goede weersomstandigheden met 28 mm brede anti-lek banden (tenzij anders vermeldt in de beschrijving bij de route).
Ik heb ook een klein aantal gravelroutes in de Nordeifel, zie de pagina onder menu Routes -> Duitsland -> Eifel -> Nordeifel -> Gravelen in de Nordeifel en Hoge Venen. Gravelen in de Eifel is werkelijk schitterend maar dat moet je wel met goede gravelbanden doen.