Strade Bianche is Italiaans voor witte wegen, hierbij doelend op de witte gravel wegen in de regio Toscane waarover ieder jaar een wielerkoers wordt verreden.
In mijn thuisland zuid-oost brabant en midden-limburg zijn ook onverharde wegen te vinden die geschikt zijn om te gravelen (met de racefiets). Het gaat dan niet om echte zandwegen, maar om onverharde wegen van een combinatie van zand en gravel of grind. Het aandeel gravelwegen in routes in dit gebied komt uit op 30% tot zo’n 50%. Vooral in Midden-Limburg liggen vele gravelwegen. Het summum qua gravelen is Nationaal Park de Meinweg en aangrenzende Duitse bosgebieden (Brachter Wald, Diergardtscher Wald, Elmpter Wald, Birgeler Wald): er liggen zoveel gravelwegen dat routes mogelijk zijn waarin het aandeel gravelwegen minstens 60% bedraagt. Echter zelf vind ik het gebied rond Nationaal Park Maasduinen schitterend om te gravelen: dit gebied kent een afwisselend landschap (bossen, heide, zandverstuivingen, beekdalen, de Maas, licht geaccidenteerd terrein) en goede gravelwegen, met relatief veel horeca onderweg. Daarnaast vind ik het Reichswald ook geweldig om te gravelen: heuvelachtig, vele gravelwegen en rustig (je moet wel goede banden hebben).
Ik heb een aantal gravelroutes gemaakt die hieronder zijn te vinden (of via mijn strade bianche groep op routeyou.com). De routes zijn met een racefiets met 28 mm brede anti-lek banden (zoals de Continental 4-seasons, Schwalbe Marathon Plus of Schwalbe Durano) te fietsen, en bij goede weersomstandigheden met 25 mm brede anti-lek banden (m.u.v. de gravelroute op het Kempens Plateau in België, die is beter te doen met een gravelbike).
Ik heb ook een klein aantal gravelroutes in de Nordeifel, zie de pagina onder menu Routes->Duitsland->Eifel->Nordeifel-> Gravelen in de Nordeifel en Hoge Venen. Gravelen in de Eifel is werkelijk schitterend maar dat moet je wel met goede gravelbanden doen.