Vrijdag 20 augustus zou het dan toch mooi weer worden (droog en zonnige perioden) rond de Moezel. Op de heenweg was het onderweg alleen maar regen in de Ardennen, maar zo’n 20 kilometer noordelijk van de Moezel werd het droog en begon het wolkendek lichter te worden. ZDF teletekst pagina 171 en 172 hadden het dus bij het juiste eind. Vanuit Klausen, waar voldoende parkeergelegenheid is te vinden (het is een bedevaartsoord), vertrok ik voor een fietstocht langs de Moezel (het Moezeldal ligt rond 120 meter hoogte) en naar het hoogste punt van de Hunsrück, de Erbeskopf op 816 meter hoogte.
De rit ging eerst een beetje op en af naar Monzel, en vandaar beklom ik de Brauneberg, vanaf waar je een prachtig uitzicht over de Moezel hebt.
De afdaling naar het Moezeldal is steil maar over prima wegdek. Na het oversteken van de Moezel volgt al een ander hoogtepunt: de klim naar de Haardtkopf op net geen 600 meter hoogte, dus een klim met bijna 500 meter hoogteverschil. Ik deed die niet vanuit Veldenz richting Gornhausen (die had ik in 2009 al eens gedaan), maar via dorpje Burgen naar Gornhausen waar tussen beide plaatsjes een verstopt goed geasfalteerd weggetje door de bossen naar boven voert.
Daarna daalde ik af naar het dal van de Dhron en voerde een goede asfaltweg door het Dhrondal van Merscheid naar Weiperath. Een stukje op en af volgde, waarna de klim naar het hoogste punt van de route, de Erbeskopf op 816 m volgde. Een deel van de klim ging via de L164, waar toch wel wat verkeer op zit (en met een stukje van 10% stijging dus niet echt aangenaam om achterop komend verkeer te horen naderen). Het laatste deel van de beklimming naar de Erbeskopf is doodlopend en zeer rustig en voert door het Schwarzwälder Hochwald, één van de vele grote bosgebieden in de Hunsrück.
De afdaling van de Erbeskopf deed ik over twee Forstwegen, de eerste goed geasfalteerd, de tweede matig. Tot mijn schrik werd op de tweede Forstweg aangegeven dat een brug is afgesloten. Nou, dat bleek loos alarm, de afsluiting bij de brug stond langs de kant van de weg (maar het verbodsbord stond er nog). De brug was overigens niet meer dan de weg over een sloot, zo klein is het beekje.
De route voerde op en af weer richting Dhrondal, en vanaf Berglicht volgde een lange afdaling van bijna 8 km naar de Moezel. Vanaf Neumagen-Dhron volgde ik wegen voor autoverkeer afgesloten en fietspaden langs de Moezel tot in Minheim.
Daar klom ik weer richting Klausen via de Panoramastraße, een weg die zijn naam eer aan doet: vele prachtige uitzichten op de Moezel.
Conclusie: een prachtig gebied, maar door de toestand van de Forstweg en de drukkere L164 is het beter de route in tegengestelde richting te volgen. En dan heeft de afdaling van de Haardtkopf via Burgen ook weinig toe te voegen, dat kun je beter doen door de directe verbinding (met ook vele haarspeldbochten) naar Veldenz.