In 2020 heb ik met een aantal vrienden een driedaagse fietstocht gemaakt door het oostelijk deel van Nederland. Toen doorkruisten we ondermeer het gebied rond Markelo en de Sallandse Heuvelrug, en deze regio kon me qua landschap wel erg bekoren. Dus kwam er al snel het idee om hier een rondrit te gaan fietsen. Op Koningsdag was het dan zover om deze route eens te gaan fietsen, met als startpunt de plaats Markelo.
De Sallandse Heuvelrug is een mooi bos/heidegebied op de heuvelrug tussen Holten en Hellendoorn, met toppen tot 75 meter boven zeeniveau. Rond deze heuvelrug liggen enkele beklimmingen zoals de Holterberg-Zuid, de Motieweg of Holterberg-West (tot 10%), Grote Koningsbelt, Hellendoornse Berg Zuid (gaat over een smal geasfalteerd fietspad langs onverharde weg) en de Hellendoornse Berg, en tot slot de Eelerberg. De toeristenweg tussen Holten en Nijverdal op de toppen van deze heuvelrug trekt veel verkeer aan, maar ik vond het meevallen voor een feestdag (Koningsdag), er waren wel veel wielrenners onderweg. Daarnaast wordt de heuvelrug doorkruist door vrijliggende fietspaden (geasfalteerde fietspaden, betonplaat fietspaden en gravelfietspaden, maar vaak smalle paden langs een onverharde weg). Op de terugweg richting Markelo beklom ik zo de Holterberg via zo’n (smal) geasfalteerd fietspad. Echter vooral nabij de top van de Holterberg zat best wel wat recreatief fietsverkeer op deze fietspaden, en aangezien de fietspaden smal zijn, betekent het ook dat je je soms moet aanpassen qua snelheid (passagemogelijkheden zijn er niet altijd, en het gedrag van recreatieve fietsers (qua fietsbehendigheid) is niet altijd goed in te schatten).
Noordelijker, bij Lemele, ligt ook nog een heuvelrug die van de Lemelerberg en Archemerberg. Deze heb ik niet in de route opgenomen omdat ik dan op een tocht van 130 km zou uitkomen (rond 100 km vond ik voor vandaag een mooie afstand).
Verder liggen in de omgeving nog her en der kleine geïsoleerde heuvels zoals de Luttenberg die ik ook in de route had opgenomen. Maar vooral net ten zuiden van Rijssen en rond Markelo is dat het geval: heuveltjes met 20 tot 40 meter hoogteverschil (over verharde weg nog net wat minder hoogteverschil). De omgeving net ten zuiden van Rijssen wordt overigens ook wel Hollands Schwarzwald genoemd. Deze klimmetjes kun je dus op de grote plaat doen om de benen te pijnigen. Typisch voor de omgeving van Markelo zijn ook de klinkerwegen. Deze heuveltjes gecombineerd met het kleinschalige coulisselandschap en de mooie Saksische boerderijen, doet lieflijk aan en vind ik dan ook een erg mooi landschap.
Op één van deze bultjes, de noordkant van de Herikerberg, passeerde ik een jonge gast op een elektrische fiets. En dat gebeurt wel vaker tegenwoordig, men zet de elektrische fiets in de hoogste stand om een wielrenner bij te benen. Op zich vond ik dat niet erg want op de licht aflopende weg na het klimmetje was er tegenwind, en zodoende kon ik mooi uit de wind fietsen.
Naast de Herikerberg-Noord, kreeg ik rond Rijssen en Markelo ook nog de volgende bultjes voor de wielen: de Zuurberg (Kwintenweg), Rijssenseberg, Apenberg, Friezenberg, Herikerberg, Kattenberg en de mooiste van allemaal: de Markelose Berg. Bij terugkomst klokte ik 100,2 kilometer op de teller met 538 hoogtemeters.